Toen ik je zag – Isa Hoes

Toen ik je zag is het ervaringsverhaal van een partner van iemand met een bipolaire stoornis, die er uiteindelijk voor kiest om zijn leven te beëindigen. Een hartverscheurend verhaal, zoals wij die regelmatig horen. Niet bijzonder goed geschreven, maar ook zeker niet slecht.

De meerwaarde van het boek zit hem erin dat het over bekende Nederlanders gaat. Isa Hoes en Antonie Kamerling, acteurs. Dat maakt dat het verhaal ineens dichter bij komt. Toen ik je zag is ook de titel van een liefdesliedje dat Antonie Kamerling ooit zong en waarmee hij bekendheid kreeg als zanger. Het boek is eigenlijk ook een liefdesverhaal, daarom is de titel goed gekozen. En bij mij werkt het zo: ik zie het boek liggen, ik begin te neuriën en zo blijf ik in de inhoud van het boek, waar ik het anders vergeten zou zijn. Want het eindigt niet zo mooi, dat liefdesverhaal.

Isa en Antonie hebben een gezin met kleine kinderen. Antonie glijdt langzaam, met een paar ups tussendoor, af. Isa verwijt zichzelf achteraf dat ze het niet heeft gezien, niet heeft begrepen. Had ik het maar gezien. Had ik maar geweten waartoe dit zou leiden. Want dan…

Maar ís er wel een dan? Zou het dan niet gebeurd zijn? Of zou het verhaal dan geleid hebben tot de scene waar het boek mee opent, een zelfdoding die minder eenzaam is – maar desondanks toch –  een zelfdoding?

Voor iedere nabestaande na suïcide, maar ook voor iedereen die te maken heeft met een dierbare met ernstige psychische problemen. Je herkent je erin, in de verwijten die je jezelf maakt, in de afwegingen die je doet over jouw verantwoordelijkheid voor de gerezen problemen. Maar vergeet niet dat niet jij degene bent die ze veroorzaakt heeft. Dat is de ziekte.

Kassandra Goddijn, 16 januari 2014